Resultaten

Onze gastspreker Erik Dannenberg, voormalig wethouder in de gemeente Zwolle en thans werkzaam als senior adviseur bij BMC, gaf een haarfijne analyse van de ontwikkelingen tot nu toe.

Wat ooit is begonnen met kleine lokale initiatieven is uitgegroeid tot een onbetaalbaar stelsel, dat ook nog eens heeft geleid tot allerlei misstanden, waarbij er teveel hulpverleners bij een en dezelfde casus betrokken waren, maar van elkaar niet wisten wat ze deden. In de loop van de tijd is de zorg steeds centraler vorm gegeven en nu is de tijd gekomen om het weer lokaal op te pakken. Volgens Erik is dit ook de plek waar het beter opgepakt kan worden.

Erik gaf verder aan dat er in de afgelopen jaren - vanuit de verzekeringsgedachte - veel te veel is gekeken naar de ‘problemenkant’ in plaats van naar de ‘mogelijkhedenkant’. “Je moet eerst ‘iets ergs’ hebben, voordat je wordt geholpen.” Dit leidde ertoe dat mensen buiten de boot vielen en dat mensen met een beperking, vanuit de gedachte dat we ze hielpen (!) toch buiten de samenleving werden geplaatst – waarmee ze dus uiteindelijk helemaal niet geholpen zijn … en waardoor wij niet meer weten hoe we moeten omgaan met mensen met een beperking.

Erik riep ons op om het ‘doelgroep-denken’ los te laten en om niet te categoriseren op beperkingen. Mensen zijn meer dan hun beperkingen!

De wijkteams moeten niet te klein zijn, er moet voldoende expertise in deze teams zitten. Ze moeten geen nieuw indicatieorgaan worden.