Gezin in het zonnetje
Vandaag is het de dag van de mantelzorg en ik mocht op bezoek bij een mantelzorggezin. Vader, moeder en vier kinderen, waarvan de jongste zoon van tien, Yonathan, veel zorg nodig heeft. Eigenlijk vinden ze zichzelf geen mantelzorgers, want ze houden van hun zoon en broertje en dus zorg je voor hem, met liefde, met toewijding, anders wil je niet.
Maar zwaar is het wel, Yonathan is thuis en heeft veel ingekochte hulp. Dat betekent dat je veel mensen over de vloer hebt en moet interen op de privacy van je gezin. De regeltaken zijn veelomvattend en ook het leidinggeven aan het team helpers is iets wat veel aandacht vraagt.
Maatwerk blijft moeilijk te realiseren
Steeds weer uitzoeken, of dat waarvan je vindt dat Yonathan het nodig heeft, vergoed wordt. Steeds weer gesprekken met de zorgverzekeraar en de gemeente om op te komen voor je zoon. In de praktijk blijkt maatwerk toch nog wel erg moeilijk te realiseren.
“Wat houd je op de been?” vroeg ik hun. Ons geloof, onze geloofsgenoten, positief nieuws en bij de dag leven. Het is zoals het is. Op mijn vraag wat Yonathan het gezin geeft was het antwoord: vrede en rust.
“En,” zei Edith tegen mij: “de toekomst gaan we met vertrouwen tegemoet. We regelen wat we moeten regelen maar blijven met de dag leven in vertrouwen. We doen het als gezin samen, ieder met zijn eigen talenten.”
Gezien worden
“Wat kan de politiek doen?” Het antwoord volgde: “Luisteren en zorg dat kinderen als Yonathan gezien worden. Zorg dat er ook in speeltuintjes hier en daar aanpassingen voor gehandicapte kinderen zijn. En zorg voor maatwerk. Blijf initiatief nemen naar ouders. Dat hij er mag zijn en dat wij er ook mogen zijn.”
Ik ben geïnspireerd naar huis gegaan door de kracht en de levenshouding van dit mooie gezin en ook met het inzicht dat de politiek nog werk genoeg te doen heeft.
